Değerli editör arkadaşımdan bu zarif davete icabet etmeye karar verdiğimde, yoğun bir tempoda görev yaptığımı, istikrarlı olamayacağımı anlatarak baştan özrümü beyan etmiştim, fakat gündemi, memleket meselelerimizi, hatta paylaşılmayı bekleyen o kadar dolu bir mart ayı var ki, atlanması mümkün değildi. Şu an için yazdığım gibi görevim gereği Tire’nin dışında yaşıyorum. Bu mesafe Tire sevgisine engel olmadığı gibi bilakis katlayarak sevgimizi çoğalttı. Emin olun ki Tireli olup da dışında yaşayan tüm hemşehrilerimizin de bu duygu ve düşüncelerine tercüman olduğum kanaatindeyim. Zira Tire’den fiziksel olarak ayrı olmak mümkün ama ruhen ayrılmak asla, eğer ruhen de ayrılığı düşünen var ise o zaman da o kardeşimiz tam “Tireli” olamamıştır.
Değerli arkadaşlarım, askerliği sebebiyle veya herhangi bir sebepten dolayı zorunlu Tire dışına çıkmış olan hemşehrilerim, öncesinde farklı bir coğrafyada bulunmanın hevesiyle ilk zaman neşeli ve heyecanlı bir eda ile günler geçer, ya sonrası? İşte gurbetin gerçek yüzü ile başbaşa kalmak. Kıymetli arkadaşlarım sözü daha fazla uzatmadan özetle sizlerle hangi konularda beraber olmak istediğimi birde yine içimizdeki Tire kokan hasreti bir nebze paylaşmış oldum. Siz dostlarıma (HZ.MEVLANA’nın)bir sözüyle veda etmek istiyorum.
“UĞRUNA FEDAKARLIK YAPMADIĞIN SEVGİYİ, YÜREĞİNDE TAŞIYIP DA KENDİNE YÜK ETME.”
SEVGİ ve MUHABBETLERİMLE…
