Uşak’ın Sivaslı ilçesine bağlı Eldeniz köyüne 2 kilometre uzakta derme çatma evde iki kızı ve eşiyle yaşamaya çalışan Serdal Taşçı devlet büyüklerinden ve hayırseverlerden yardım eli bekliyor. 6 ve 13 yaşlarındaki iki kız çocuğunun hergün 4 kilometre yürüyerek okula gidip geldiğini belirten baba Serdal Taşçı, yıkılmak üzere olan tek odalı evlerinin yerine yerleşim yerlerine yakın yeni bir evde yaşamak istediğini belirtti.Kendisinin şeker hastalığına bağlı birçok rahatsızlıkla mücadele ettiğinden dolayı bir işte çalışamadığını belirten baba Taşçı, eşinin de sağ gözünün yaşadıkları strese bağlı olarak kör olduğunu sadece göz nakli yapılması halinde yeniden görebileceğini söyledi.Çocukları ile çok zor bir yaşam savaşı verdiğini ve çalışamadığı için eşi ve çocuklarına karşı çok çaresiz kaldığını belirten Baba Serdal Taşç, "2002 yılında eşim Ayşe ile evlendim. Eldeniz köyünde yaşıyorken ailevi sorunlar nedeniyle evimiz satıldı. Evimiz satılınca, köye yaklaşık 2 kilometre uzaktaki dedemden kalan bu araziye 2005 yılında elimdeki kısıtlı imkanlarla derme çatma bu evi yaptım. 4 yıl susuz ve elektriksiz yaşadık. Arazinin şartlarından dolayı kaldığımız bu ev yıkılmak üzere. Her yeri kopuyor, geceleri çatır çutur duvarlardan ses geliyor. Evin kaymasından dolayı tuvalet ve mutfağın giderleri çalışmıyor, kullanamıyoruz. Tek göz odada yaşamımızı sürdürüyoruz. Çocuklarımın daha iyi imkanlarda ve arkadaşlarının olduğu köyde büyümesini istiyorum. Hastalığımdan dolayı çalışamıyorum, devletimin verdiği sakat aylığı ve 10 tane küçükbaş hayvanla geçimimizi sağlamaya çalışıyorum. Evim yıkılmaya yüz tutunca resmi kurumlardan yardım istedim. Kaymakamlık yıkılmak üzere olan evimi tadilat yaptırdı, ancak ev yine çatladı ve yıkılmak üzere. Devlet yetkililerinden ve hayırseverlerden yardım bekliyorum" diyerek yaşadıkları evin üstelerine yıkılmasından korktuğunu söyledi.Kızlarının her gün 2 kilometre uzakta bulunan köydeki okula yürüyerek gidip geldiğini ve korktuklarını belirten Anne Ayşe Hanım Taşçı da "Eşim ve çocuklarımla mutluyum fakat yaşadığım stres ve korkudan sağ gözümü kaybettim. Bir gün eşim çocukları okula götüremeyecek kadar hastaydı. Büyük kızım kendi başına okula giderken yoldan geçen bir araba kızımı yardım amaçlı arabaya almış. Uzaktan görünce çok korktum ve o gün gözlerim görmemeye başladı ve şimdi sağ gözüm hiç görmüyor. İki kızım var. Onların geleceği için yetkililerden köyde yaşayabileceğimiz bir temin edilmesini istiyoruz" dedi.