Dünya engelliler gününde yetkililere ve vicdan sahibi yardımseverlere seslenen Tireli fiziksel engelli vatandaş Semra Akçıl, engelinin hayat sevgisini içinde azaltmadığını fakat yaşadığı ekonomik sıkıntılarla baş etmekte çok zorlandığını ifade etti.
Bugün “Dünya Engelliler Günü”, dünyada ve Türkiye’de milyonlarca engelli kendilerine ithaf edilen bu günde sorunlarını dile getirecek. Onlar için törenler, gösteriler düzenlenecek. Herkes onları anladığını söyleyecek ve duyarlılık çağrısında bulunacak. Engellilerin istekleri ve sıkıntıları dinlenecek. Çok azına çözüm bulunacak, birçoğu ise ertesi günü hatırlanmayacak bile.
Tire’de yaşayan yüzlerce engelliden biri olan Semra Akçıl’da (41), bugün yapılacak olan törenlerde, her yıl odluğu gibi, yer alacak ve kendilerine gösterilen bir günlük ilgi ve saygıdan nasibini alacak. Hatırlanmanın, kendileri için bir şeyler yapılmasının veya yapılması yönünde vaatler verilmesinin kendilerini mutlu ettiğini ifade eden Akçıl, “Her şey güzel ama, sadece bir gün sürüyor” diyerek, yaşadığı derin sitemi dile getiriyor konuşmasında.
“HER ŞEYE RAĞMEN YAŞAMAYI SEVİYORUM”
İki ağabeyi bulunan Semra Akçıl, diğer kardeşleri gibi normal bir beke olarak doğduğunu ve 9 aylık olana kadar normal fiziksel yapıya sahip olduğunu ifade ederek, “Dokuz aylıkken geçirdiğim ateşli hastalık ve havele sonrasında felç geçirmişim. Vücudumun belden aşağısı tutmuyor. Ayrıca vücudumun üst kısmını da tam kullanamıyorum. Ellerimi istediğim gibi kullanamıyorum. Yani anlayacağınız, vücudumun yaklaşık % 20’lik kısmını ancak kullanabiliyorum. Birilerinin yardımı olmadan ihtiyaçlarımı gidermem mümkün değil. Fakat her şeye rağmen yaşama hep sıkı sıkıya tutundum. Hayatı seviyorum. Allah’a hiç isyan etmedim. Yaşamak güzel.” şeklinde konuştu.
“BU YIL KÖMÜR VERMEDİLER”
73 yaşındaki annesi Feriden Akçıl ile birlikte yaşayan Semra Akçıl, kendilerine ait küçük bir evlerinin olduğunu, hiçbir gelirlerinin olmadığını sadece Devlet’in üç ayda bir kendisine verdiği 590 lira engelli maaşı ve annesine, engelli çocuğuna baktığı için verdiği cüzi bir bakım ücret olduğunu belirtti. Yaşlı annesi ile birlikte yaşam mücadelesi verdiklerini, zaman zaman güç günler geçirdiklerini ifade eden Akçıl, “ Geçen senelerde bize ücretsiz kömür veriyorlardı. Bu sene ‘Sizin eviniz var, para veriyor Devlet’ diye kömür vermediler. İçinde yaşadığımız küçük evimiz çok geldi kömür için. Veya üç ayda bir aldığım 590 lira geçinebilmem için yeterli sayıldı. Bu kışı nasıl geçireceğiz bilmiyorum.” dedi.
“EN BÜYÜK HAYALİM BİR BİLGİSAYAR”
Dışarıya ancak birilerinin yardımıyla tekerlekli sandalye ile çıkabilen Akçıl, çoğu zaman mecburen evde oturmaya, camdan sokağın hep aynı noktasını izlemeye mecbur kaldığını ifade ederek, “En büyük hayalim bir bilgisayara sahip olmak. Bu şekilde belki dünyayı hayal dünyamda gezer, evimin içinde her yeri gezer, insanlarla tanışırım. Ama bilgisayar alacak gücümüz yok. Bilmiyorum çok şey mi istiyorum ama, sadece ekrandan da olsa dünyayı görmek, bir şeyler öğrenmek istiyorum” diyerek herkesi duygulandıracak bir istekte bulundu.
Kamuran KIZILBOĞA
(Büyük Tire Gazetesi)
Editör: Haber Merkezi
